Vroeger ving ik als jongetje al Amerikaanse hondsvisjes in een kwelsloot langs het Wilhelminakanaal bij de H. Eik in Oirschot.
Zeker 20 jaar geleden werd bij het watermonsteren (makrofauna) een Amerikaanse dwergmeerval gevangen. Het beest verbleef daarna jaren in een aquarium op de gang van het oude Moller Instituut. Wijlen Stan van Dijk hield het beest in leven, terwijl het langzaam maar zeker de bak vol groeide.
We maken ons zorgen over het oprukken van de roofblei, Donau-brasem en allerlei Ponto-Kaspische grondels. De soorten bereiken onze regio omdat kanalen en rivieren Europa-wijd met elkaar verbonden worden.
Andere soorten worden een handje geholpen door de tuincentra. Een heel spectrum van zoetwaterkreeften bevolkt onze wateren. We hebben het dan maar niet over de exoten-flora, die al dan niet vermeend ons oppervlaktewater bedreigd: grote waternavel, watercrassula, parelvederkruid, … De zogenaamde invasieve soorten.
In een ver verleden
hoorde waterpest daar ook bij …
In een ver verleden
Met veel van die “pest”-soorten viel het uiteindelijk wel mee. De invasieve uitbreiding viel wel mee of de soorten vonden hun niche in onze omgeving. Staat het Deens lepelblad iemand in de weg, in de modderige, met wegenzout vervuilde randjes langs de wegen?
De noodklokken worden ook nog niet geluid voor een soort, die waarschijnlijk van het zuiden naar het noorden optrekt als gevolg van het warmer worden van het klimaat. De tijger- of wespenspin. Eigen volk flora en fauna eerst of eerst maar eens het integratieproces afwachten?
De exoten maken de inheemse flora en fauna wel wat spannender …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten