O primeiro canto

Fado met een flinke knip oog naar Cirque du Soleil. Het is vreemd om gegrepen te worden door muziek waar je geen hout van verstaat.

Dat geldt natuurlijk voor fado in het algemeen, tenminste als je kennis van het Portugees niet veel verder gaat dan ‘porto’. En toch raakt het je tot in al je vezels als iemand als Mariza fado’s ten gehore brengt.

Het was tijdens Festival Mondial dat we in een tent met een te hoge temperatuur plaats namen, in afwachting van de diva. Een enkele maal stak ze haar welgekapte hoofd om de hoek en nee, de voorzieningen kwamen niet eens in de buurt van haar wensen.
Geleidelijk aan had ook het publiek, dat langzaam maar zeker wegsmolt, het gehad met haar kapsones. Mensen overwogen om, ondanks de geïnvesteerde wachttijd, toch maar weg te gaan.

Op enig moment verwaardigde de dame zich om op het podium te komen. Werkelijk: anderhalve frase verder, en de zaal was alle aanstellerij vergeten. Ze raakte ons tot op het bot. Een morrende menigte, die na één nummer opstaat om de dame een ovatie te brengen!