Spinvis presenteerde vandaag op Radio 1 een kort verhaal (1 min.).
Als kind had hij een plastic kompas gekregen. Een ongelooflijk kostbaar bezit (2 gulden). Hij zag zich zelf in Blijdorp. Van het olifantenverblijf naar het slangenhuis. Hij liep over een brug en tussen de planken door kon hij het water zien. Hij had het kompas in zijn handen en bedacht hoe vreselijk het zou zijn als het kostbare kompas in het water zou vallen. Hij kon zich geen voorstelling van maken hoe het zou zijn als het kompas in het water zou vallen en voor altijd onbereikbaar zou zijn. Hij liet het kompas in het water vallen.
Hoe herkenbaar …
Ik denk dat ik zes was toen ik na eindeloos zeuren eindelijk van mijn moeder een zakmes kreeg. Een zakmes met een rood heft.
Wat een ongelooflijk kostbaar bezit. We liepen langs de Grote Beerze, ons dagelijks speelterrein en ik maakte goede sier met het mes. Ik had het voor het eerst op zak.
Bij een bocht in de beek wou ik mijn eerste tak afsnijden en plons, daar viel het mes in het water. Juist in een bocht waar de beek onmetelijk diep was.
Ik huilde niet eens. Het was te erg om te huilen. Een klem om mijn hart. Nog steeds een beetje … 50 jaar later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten