Moerdijk

Als je gehinderd wordt door enige chemische kennis, is er volop aanleiding om je te ergeren aan alle berichtgeving omtrent de ‘ramp’, die helemaal geen ramp bleek te zijn.

“Er is geen gevaar voor de volkgezondheid”, zal hopelijk nu voor de laatste keer geklonken hebben uit de mond van een verantwoordelijk bestuurder. Het zal eerder zoiets worden als “natuurlijk is de rookwolk schadelijk voor de volksgezondheid, maar als u ramen en deuren gesloten houdt, zijn de risico’s beperkt. Wij houden u op de hoogte”. Zoiets.

In het NRC stond een reactie van een chemicus. Hij had de lijst van stoffen bestudeerd en met die kennis en het gegeven, dat extreem hoge temperaturen werden bereikt bij de brand, was er weinig aanleiding te veronderstellen dat stoffen onvolledig zouden verbranden en gevaarlijke toxines zouden vormen.

Voor journalisten, die zich met microfoon en camera zo dicht mogelijk bij de brandhaard bevonden, was dat natuurlijk niet interessant. Ze stonden daar toch niet de hele avond en nacht voor niets te verregenen … Iedere overspannen reactie van een passant was welkom. De redactie verwachtte namelijk wel iets nieuws.

RIVM deed haar ding zoals je dat mocht verwachten. Niet binnen de reguliere duur van ‘Silent Witness’ of ‘CSI’, maar wel binnen een paar dagen werden de bevindingen van RVIM bekend. Helaas, geen levensbedreigende scores. Een statistisch te hoge score van lood op een plek, maar state of the art werd die gediskwalificeerd.
Het journaille had een canard te pakken.

Het NOS journaal was niet voor een gat te vangen. Ze stuurden er zelf een onderzoeksbureau op af. Die bleken niet te lui. Er werden aluminiumconcentraties aangetroffen 3 tot 5 x de normale natuurlijke waarde. Onderzoek zou nodig zijn om de schadelijkheid daarvan aan te tonen, maar we zouden er minstens voor moeten zorgen dat het aluminium niet in de humane voedselketen terecht zou kunnen komen.
Dan wil je niet weten hoe bijvoorbeeld koper de ‘normale’ waarden kan overschrijden, zonder dat daar ook maar een aanwijsbare oorzaak voor te vinden is.

Valt er niks te leren uit de Moerdijk-brand? Natuurlijk wel! Het bedrijf bevond zich te dicht bij de buren. Bovendien is Nederland zo klein, dat je niet te veel van dit soort risico-bedrijven moet willen hebben. Misschien toch liever bij de Eemsmond of op de Tweede Maasvlakte?

En bestuurlijke communicatie? Voortaan ook twitteren en de andere social media inzetten? Naar mijn mening niet, maar loze ‘geruststellende’ boodschappen, daar zitten we ook niet op te wachten.