Lapin entier

Monique en ik ik reden in de nacht naar de Morvan (herfstvakantie 2010). In het bosgebied van Troyes naar Chaource zagen we vele tientallen herten en een kleiner aantal reeën. D’r stonden twee wilde zwijnendames in de berm. Regelmatig moest de combi met aanhanger op de rem om overstekende dieren te laten passeren. Eenmaal stond de auto vrijwel tot stilstand en werd toch een ree geraakt. Hopelijk heeft het dier het goed doorstaan.

Na Tonnerre zagen we een rotte van zo’n 20 zwijnen in linie over een akker trekken. Wat zal die boer de andere ochtend enthousiast geweest zijn …

Bij de supermarkt kochten we van de weeromstuit een lapin entier. Dat ie zo entier zou zijn hadden we op dat moment niet nog niet bedacht. Met kop vanzelfsprekend. (Wie van ons tweetjes zou de kop mogen afkluiven?)
Ik heb er de kop meteen vanaf gesneden. Het corpus delicti toonde voorts een goed herkenbaar plaatje (practicum anatomie-morfologie). Relatief grote lever, relatief nog grotere nieren toen de lever bij de kop beland was (gft-bakje) en in de thorax de keurige longen van een niet-rokend konijn. Samen met de mini-stofzuigerslang van de luchtpijp ook bij de kop gevoegd. De ledematen gesepareerd en voorts  de borst in tweeën gedeeld (dat lukt nooit goed) en idem heuppartij.

Op een Duitse satellietzender zagen we een programma over het vervreemden van voedsel van de herkomst. Wat is er in een hamburger of frikadel nog terug te kennen van het oorspronkelijke beest? 

‘Vertel me wat je eet en ik weet wie je bent’,  is wat dat betreft een intrigerende uitspraak. Hoe zit dat met ons en het hele konijn?