Op het moment lees ik Het Nostradamus Complot van Mario Reading (2009). In het begin van het verhaal maakt de hoofdpersoon kennis met zigeunerriten. Afijn, daar gaat het nu niet over …
Monique en ik, met onze kleine Nina, kwamen voor het eerst terecht in Hongarije, vanuit Slowakije. Zoals zo vaak – zeker in het begin van de zoektocht zijn we te kritisch – had het veel voeten in aarde. We waren terecht gekomen in een soort Hongaars Valkenburg en het fenomeen camping was er niet bekend. We kwamen terecht in een gewoon woonhuis en betrokken daar een kamer.
We gingen een hapje eten in een groot toeristenrestaurant. Ik weet niet of er live muziek was of er muziek gedraaid werd, maar Nina (een jaartje of twee) ging dansen op de dansvloer. Een zigeunervrouw was erg gecharmeerd van onze kleine dochter en danste met haar. Op een gegeven moment viel een kam uit haar haar. Monique zag dat en raapte de kam op. Ze reikte de kam naar de zigeunerin. De zigeunerin vroeg aan Monique om de kam terug te steken in haar haar … Monique deed dat zonder enig omhaal.
Kennelijk had ze een zigeunercode doorbroken! We werden uitgenodigd om meteen met haar mee te gaan. Er was een feest bij hen.
Jammer genoeg waren we te onzeker in deze nieuwe omgeving. We waren er nog maar net. Met veel moeite hadden we een onderkomen gevonden. We hadden veel taalproblemen. We kregen het de Hongaarse ober niet duidelijk gemaakt of het wel veilig was om met de zigeunerin mee te gaan. We besloten om er toch maar van af te zien … hoe sympathiek ook.
